'Ze geven de landbouw van alles de schuld', zegt Jimmy Quirynen, wiens vergunning voor een grondwaterput vernietigd werd. 'Een ondernemer mag niet het risico op een onbetrouwbare overheid lopen.'
Het lijkt steeds moeilijker om te overleven in de boerenstiel, met de ene verstrenging van de milieunormen na de andere. Jimmy Quirynen, een van de eigenaars van het familiebedrijf Quirynen Agri Farming, zag onlangs de vergunning voor zijn waterput vernietigd worden door de Raad van State.
De essentie
Dat hij daardoor een van zijn akkers in Turnhout niet meer kan bevloeien, zal Quirijnen naar eigen zeggen niet per se voelen. 'Vaak hebben we die putten niet nodig en daarom hebben we er de jongste jaren ook geen bij laten graven. Je laat zo'n waterput niet met plezier boren, want dat kost een hoop geld', zegt hij. Maar in de zomer bestaat het risico dat de gewassen op zijn akker uitdrogen. 'Grondwaterputten zijn vooral een verzekering die je nodig hebt bij grote droogte.'
Voor veel landbouwers is het oppompen van grondwater levensnoodzakelijk. 'Zelf gebruiken wij tientallen vergunde grondwaterputten. Als het droog is, kunnen we niet anders dan onze gewassen daarmee besproeien. Doen we dat niet regelmatig en snel genoeg, dan groeit er helemaal niets', zeggen Paul en Stéphane de Cartier. De broers baten de Kruisberghoeve uit in Arendonk. Voor de teelt van hun aardappelen, suikerbieten, uien, quinoa en brouwgerst pompen ze jaarlijks zo'n 250.000 kubieke meter water op.
Het zou nefast zijn voor de broers als de regelgeving strenger wordt, maar dat is wel wat hen boven het hoofd hangt. Het gevolg van het arrest van de Raad van State is dat de Vlaamse regering de regels voor het oppompen van grondwater dreigt te moeten verstrengen.
'Een verstrenging van de normen zou een ramp zijn', zegt Paul de Cartier. 'Dan kunnen we onze gewassen minder beregenen en gaan onze opbrengsten radicaal achteruit. Als een hectare nu tussen 50 en 60 ton aardappelen oplevert, wordt dat dan maar 20 ton.'
Het is niet uit te sluiten dat het voor boeren niet interessant meer is hun grond te bezaaien. 'Voor 80 procent van de teelten waarbij we geen garantie hebben dat we kunnen beregenen, beginnen we gewoon niet meer met telen. Gezien de kosten kunnen we dat risico niet nemen', zegt Stéphane de Cartier.
De boeren begrijpen dat er oog moet zijn voor het milieu, maar het stoort hen dat zij daarvoor de rekening moeten betalen, zegt Paul de Cartier. 'De landbouw wordt altijd afgeschilderd als vervuilend en waterintensief, maar iedereen blijft wel eten en verwacht dat tegen een lage prijs te doen.'
De landbouw wordt altijd afgeschilderd als vervuilend en waterintensief, maar iedereen blijft wel eten en verwacht dat tegen een lage prijs te doen.
Er is niet alleen het waterarrest. Een maand geleden zette de Raad voor Vergunningsbetwistingen ook het stikstofbeleid op losse schroeven. Dat zal er finaal toe leiden dat de uitstootnormen voor stikstof strenger worden. Landbouwers zullen dan veel moeilijker kunnen uitbreiden, terwijl dat vaak nodig is om hun marges veilig te stellen. Bovendien staat in de sterren geschreven dat ze weldra met nog strengere mestnormen geconfronteerd worden, want de waterkwaliteit in landbouwgebieden blijft benedenmaats.
Struisvogelpolitiek
Zo krijgen de boeren veel miserie op hun bord, die vooral te wijten is aan de struisvogelpolitiek van vorige Vlaamse regeringen. Die durfden voor een aantal lastige milieuzaken geen knopen door te hakken.
Zo is het droogteprobleem blijven liggen tot de huidige minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) haar Blue Deal uitwerkte. Ook in de stikstof- en de mestdossiers keken de vorige regeringen de andere kant uit. Met een arrest over de vergunningen van landbouwstallen in waardevol agrarisch gebied bleek nogmaals dat het landbouwbeleid van de vorige regering te weinig rekening hield met het milieu.
De ironie is dat de regering in al die dossiers de boeren wilde ontzien. De vorige legislaturen leverde CD&V de ministers van Landbouw en Leefmilieu, die wel oor hadden naar het gelobby van de Boerenbond en de boeren niet te veel pijn wilden doen.
We kunnen toch moeilijk terug naar de jaren 60, toen we de koe met de hand melkten?
Maar doordat telkens de geit en de kool gespaard werden, vliegen de arresten Demir nu om de oren. Zij kan niet meer talmen, ook al wil ze de boeren niet viseren. Met haar Blue Deal werkte ze vorig jaar al een plan uit om de droogte in Vlaanderen tegen te gaan. Dat mikt vooral op het dichten van lekken in het waternet, bodemontharding en grote waterbuffers.
Blue Deal of niet, strenge maatregelen voor de boeren lijken onvermijdelijk en dat komt hard aan. Het gevoel leeft dat hun grootste probleem de overheid is. 'Ze geven de landbouw van alles de schuld', zegt Quirynen. 'Een ondernemer mag niet het risico op een onbetrouwbare overheid lopen, maar die verandert de spelregels nu om de haverklap. We kunnen toch moeilijk terug naar de jaren 60, toen we de koe met de hand melkten?'
'Onze opbrengsten dreigen radicaal achteruit te gaan' - De Tijd
Read More
No comments:
Post a Comment